اثربخشی داستان‏های اجتماعی بر مشکلات رفتاری کودکان اتیستیک با عملکرد بالا

در دهه‌های اخیر به نظر می‌رسد که تعداد کودکان مبتلا به اختلال‌های طیف اتیسم به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است. به طوری که این اختلال با شیوع یک در 150 مورد پس از عقب‏ ماندگی ذهنی، شایع ‏ترین اختلال عصبی-  تحولی را به خود اختصاص داده و در نتیجه نیاز به ارائه خدمات درمانی را بیش از پیش ضروری ساخته است. بنابراین، در سال‌های اخیر پژوهش‌های متعددی به بررسی نارسایی در مهارت ‏های اجتماعی و مشکلات رفتاری کودکان اتیستیک پرداخته و نارسایی در مهارت‌های اجتماعی افراد اتیستیک را به عنوان نشانۀ اصلی این اختلال معرفی می‌کند. در این راستا، پژوهش ‏های انجام شده در زمینۀ تأثیر داستان ‏های اجتماعی بر کاهش مشکلات رفتاری و افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان اتیستیک به نتایج ضد و نقیضی دست یافته‌اند. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر داستان ‏های اجتماعی بر مشکلات رفتاری یک کودک اتیستیک بود. بدین منظور از روش تک آزمودنی با چند خط پایه در میان رفتارهای آماج استفاده و داده ‏ها از طریق مشاهده نظام ‏دار جمع ‏آوری شد.داده ‏های این پژوهش به دو روش تحلیل چشمی و شاخص اندازه اثر محاسبه و گزارش شده است که نشان‏دهندۀ تأثیر متفاوت داستان ‏های اجتماعی بر مشکلات رفتاری کودک مورد نظر است. یافته‏ های پژوهش حاضر نشان می ‏دهد که داستان ‏های اجتماعی تنها بر یکی از رفتارهای آماج تأثیر مثبت داشته و در دو مورد دیگر فاقد چنین تأثیری است.